Chałwa KOSKA (waniliowa bez cukru)

Skład – zwłaszcza jak na taki produkt – jest bardzo w porządku. Na pierwszym miejscu pasta sezamowa – inaczej mówiąc tahini, czyli masło zrobione ze zmielonych bądź utartych ziaren sezamu. Fajne źródło białka, nienasyconych kwasów tłuszczowych, magnezu i wielu innych składników odżywczych, a w tym SEZAMOLU, który ma silne działanie antyoksydacyjne.

Zaraz potem mamy aż trzy substancje słodzące: syrop maltitolowy, izomalt i sorbitol. Wszystkie są fajnymi składnikami, bo nie powodują próchnicy (nie są rozkładane przez bakterie występujące w jamie ustnej), wykazują się niskim indeksem glikemicznym, dlatego mogą być stosowane przez cukrzyków, a na dodatek zawierają niewiele kalorii. Każda z tych substancji to duuuużo lepsza alternatywa dla czystego cukru (sacharozy).

Kolejno w składzie pojawia się polidekstroza, emulgatory i wyciąg z korzenia mydlnicy (też emulgator). Są to typowe dodatki do żywności, których jedynym zadaniem jest zapewnienie odpowiedniej konsystencji produktu i przedłużenie jego daty ważności. Nie doszukiwałabym się w nich niczego strasznego. Jak niemalże każdy związek w dużych dawkach potrafią wywołać pewne skutki uboczne, ale nasze organizmy raczej już do nich przywykły. Wciąż jest ok.

Wartości odżywcze i kaloryczność chałwy Koska

Skład zyskuje moje uznanie, bo jest ZNACZNIE lepszy od tego z typowych chałw z marketu. Z tabelą wartości odżywczych aż tak dobrze jednak nie jest, a porównałam ją sobie do tabeli wartości odżywczych jednej z najpopularniejszych chałw waniliowych na rynku. Oczywiście chałwa Koska wciąż wypada lepiej. Plusuje ciut większą ilością białka i dwukrotnie wyższą zawartością błonnika. Jednak jej największym atutem jest to, że prawie nie zawiera cukru (jedyne 1,8 g na 100 g!), podczas gdy „standardowa” chałwa stworzona jest z niego praktycznie w 1/3 (29 g cukru na 100 g).  Można więc powiedzieć, że to dietetyczna chałwa bez cukru.

A teraz minus, który najbardziej mnie zaskoczył. Wyszło na to, że chałwa Koska ma tylko odrobinę mniej kalorii od „zwykłej” chałwy. Wciąż jest więc produktem wysokokalorycznym i ja wiem, że dla niektórych będzie to spora wada. Zwłaszcza gdy chcecie zajadać się chałwą na diecie.

Jak widzicie na zdjęciu, chałwę testowałam sobie na spacerku. Zapomniałam jednak o zrobieniu notatek na telefonie i muszę iść na żywioł. Także będzie szybko.

Chałwa Koska była smaczna, ALE nie tak smaczna jak te wszystkie przecukrzone chałwy. No niestety. Chociaż może to tylko moje odczucie, bo przeglądając chałwa Koska opinie, natrafiałam na komentarze, że dla wielu smakuje ona niczym zwykła waniliowa chałwa z cukrem.

Mnie jednak zabrakło typowej słodyczy i większej intensywności. Może jestem dziwna, ale lubię te sklepowe podróby chałw, w których aż czuć sam cukier i multum chemii. W sumie nawet nie wiem, co napisać. Nie umiem stwierdzić do końca, co mi w niej nie odpowiadało. Na pewno chodziło głównie o niski poziom słodkości, ale też przy samym końcu chałwy dało się odczuć dziwny, powiedziałabym że mydlany posmak. Może właśnie dlatego ma ona niską gramaturę. Przy takiej ilości jest jeszcze smaczna, ale podejrzewam, że gdybym miała zjeść jej więcej, nie zrobiłabym tego z przyjemnością.